KAFİLE

"Ormanı mesken edindin mi hiç benim gibi,

Sarayların yerine,

Irmaklar boyunca yürüdün mü

Ve kayalara tırmandın mı hiç?

Çiçeklerin kokusuyla yıkandın mı

Ve ışıkla kurulandın mı hiç?

Bir şarap misali içtin mi sabahın aydınlığını,

Sonsuz uzayın kadehlerinden?

Oturdun mu hiç akşam üstü benim gibi,

Üzüm asmaları arasında,

Altın avizeler gibi sarkarken salkımlar?

Susamışlar için birer pınardır onlar

Ve birer yemektir açlar için.

Birer baldır onlar, ıtırdır

Ve şaraptır dileyenlere.

Gece vakti çimenlere uzanıp

Gökyüzüyle örtündün mü hiç,

Geleceği boş verip

Geçmişi unutarak,

Ve bir denizken gecenin sessizliği

Dalgaları kulaklarına gelen,

Ve bir yürek varken gecenin sinesinde,

Senin yatağında çarpan?

Bana ney'i ver ve şarkılar söyle sen de,

Unut derdi de, dermanı da.

İnsanlar birer dizedir sadece,

Suyla yazılan birer dize."

Halil Cibran