Ş A İ R A N E

Gel… Ey beni bana bırakan sevgili; öyle yorgun öyle garip ki biçare gönlüm bir bilsen… Alaca karanlıklarda gölgene hasret yığıldım gönül sokağında. Bir adım atsan ezilecekken kimsesiz benliğim,uzat yüreğini uzat ki tutayım. Yetimliğim seninle avunurken umutlarımı iliştirdim yağmurlara. Bir yudumluk muhabbetine hasretim. Gülen yüzünü benden esirgeyip, güllere mi sundun bilmem ki. Kokunu getirecek rüzgarlar , bekliyorum, gelecekler biliyorum. Gönül sofranda umut kırıntılarına muhtaçken geldim kapına. Atma bakışlarımı bakışlarınla dışarılara.Üşüyorum. Ne kadar kovsan da gidemiyorum. Peki ,sahte gülüşlere mi bırakayım solgun yüzümü, kahpe bakışlara mı hapsedeyim benliğimi. Seninle sensizliği yaşatma bana.Aşkının ateşinde çaresiz bedenim.Umut ışıklarını görmeye muhtaç gözlerim biçare körler misali. Gel gel… Gel ki beni benle azat et…

Emine ÖZCAN

Her bahar geldiğinde

Çocuk olurum ben,

Yüreğim hep çocuk bazen,

Hele de ağaçlar

gelin olmuşken,

Gül cilveleşirken bülbülle

Çocuk yüreğimde

Masum bir gülümseme,

Ben çocuk kalmalıyım bazen,

Hatta çoğu zaman,

Elimde ki kuş öldüğünde

Çocuk yüreğim ağlarken

Teselli etmeli, olgun yürekler

Ya da bir yıldız kaydığında

Çocukça dilekler tutmalı,

Papatya tarlalarında

Bir sevgi yüreği bulmalı,

Yüreğimden o yüreğe

Bir yol olmalı,

Masallar dinlerken annemden

inanmalı gözlerim,

Kirlenmeli yüreğim değil, ellerim,

Ellerim kavrarken çamuru,

Beyaz merhamet yoğururken,

Vicdan bebekleri göğsümde,

Sevgi emzirirken

Çocuk bedenimle,

Ben çocuk kalmalıyım bazen,

Hatta çoğu zaman,

Masumca kucaklarken gökyüzünü,

Çocuk benliğim

Kötülüklerden bir haber,

Büyüsem de yüreğim çocuk bazen,

Hatta çoğu zaman,

Ben  çocuk kalmalıyım

Bazen değil her zaman...

Emine ÖZCAN

Çıkmalısın yollara

Kendini alıp yanına,

Gitmelisin kendine doğru,

Azimle,  kararla gidebilmelisin

Hızlı adımlarla  çağrıldığın noktaya,

Özüne , benliğine selam verip,

Gülümsemelisin masumca,

Varacağın tek yön kendin olmalı,

Acele etmeli, oyalanmadan

Yürümelisin heyecanla,

Emin olamazsın  zamanın cömertliğinden

Belki de son demlerindesin varoluşlarının,

Dilinde tüm duaların hikmetiyle

Düşmelisin yollara,

Bakmamalısın asla arkana,

Keşfetmelisin kendini, benliğini,

Keşif,  boynunun borcu değil mi?

Sırça köşklere sakladığın yüreğine

Ulaşmalı tüm yolların,

Tüm yolların kesiştiği kavşakta

Bekler seni yüreğin,

Bekler ki ,anlatsın sana

Tüm anlamlarını anlamsızlıkların,

Keşfetmelisin tüm  inceliklerini var oluşlarının,

Çözümsüzlüklerde ki kendini çözmelisin,

Çözebilmelisin kavram kargaşasındaki

Tüm cümlelerini benliğinin,

Anlamalı, anlamaya çalışmalı

Benliklerde ki kavgalarını hayatının,

Duyabilmelisin konuşmalardaki sessiz haykırışları,

Hangi dile çevrilirse çevrilsin

Tüm dinlediklerin,

Asıl olan dilidir yüreğinin,

Konuşmalı , konuşabilmelisin

Aşkların tüm  lisanlarıyla,

Gönül kuşu dile gelmeli  bir bir

keşif yolculuğunda,

Keşfetmelisin tüm aşklarını aşkların,

Ve sevda nakaratlarıyla  selam vermelisin

Benliğinin doğurgan analarına,

Selam vermelisin, tüm keşfettiklerinin anlamlarına.

Emine ÖZCAN

Bloğumu sürekli olarak güncellemeye çalışıyorum. Kimi zaman kendi kalemimden dökülenleri, kimi zamanda sevdiğim şair ve yazarların beğendiğim eserlerini paylaşıyorum. Son bir yıldır “Yaşamdan Damlalar” adı altında Em.Ed.Öğ.Asim ERDOĞAN’a ait kendi duygu ve düşüncelerinden oluşan çeşitli yazılara yer vermekteyim…

Bloğumu her geçen gün daha da zenginleştirmek ve sizlerin beğenisine sunmak adına farklı şeyler yapmak düşüncesindeyim… Amacım tüm güzellikleri, farklı olanı, duyulmayanı ya da unutulmuş olup da yeniden hatırlanmak istenenleri paylaşmak ve hepbirlikte  bilmediğimizi öğrenmek, unuttuğumuzu hatırlamak adına…

Bloğumda daha çok kaleme yer vermek en büyük arzum… Amacım şiir ya da yeni yazı yazmaya başlamış arkadaşlarımı sizlerle tanıştırmak, onların duygu ve düşüncelerini sizlere ulaştırmak. Bu vesileyle de bir arkadaşımı daha bloğuma kazandırmış olmanın mutluluğu içerisindeyim. Kendisine ait şiirlerini bundan sonra sizlerle paylaşacağım. Beni kırmayıp bu isteğimi geri çevirmediği içinde kendisine sonsuz teşekkürler ediyor, sevgiler yolluyorum…

Gelelim şimdi yeni şiir dostumuz, Sn. Emine ÖZCAN’ı tanımaya… Kendisi anlatsın kendisini ve ekleyelim biz de bloğumuza “Benim Dilim Sevgice” başlığı altında yayınlayacağımız “Anne” adlı ilk şiirini…

 •»((¯`•»((¯`V'¯))«•'¯))«•

Emine ÖZCAN. Ankara’da 6 çocuklu bir ailenin 3 'üncü çocuğu olarak dünyaya geldi. İlk , orta ve lise öğrenimini Ankara’da tamamladı.   Mesleği gereği Üniversite öğrenimini Anadolu Üniversitesi Açık öğretim Fakültesi İktisat Bölümü’nde tamamladı. Halen  muhasebe mesleğini yapmakta olan Emine ÖZCAN Anadolu Üniversitesi Adalet Meslek Yüksek Okulu 2.sınıf öğrencisi olarak öğrenimini sürdürmektedir. Kitap okumak, özellikle şiir yazmak en büyük hobileri arasında olup, genellikle şiirlerini sevgiliye ithaf etmektedir.  Kahramanı olan sevgili ulaşılması zor, bir o kadar da kolay olan yürekteki manevi sevgili olarak da  algılanabilir

ANNE

Anne acılarımdan, hüzünlerimden,

Bir buket yapsam alır mısın?

Alır mısın mutsuzluklarımdan, yalnızlıklarımdan,

Senin sevgini ekmişken yüreğime,

Yüreğim acıyor anne,

Hadi geçsin öpsene.

Anne uyumak istesem yanında

Yanında yer var mı?

Bu minicik yavruna,

Öpsem, koklasam

Seni doyasıya,

Sevgi toplarken

Sevgi bahçelerinden sana,

Yüreğim acıyor anne,

Hadi geçsin öpsene.

Anne, bir masal

Anlatır mısın bana?

Anlat hadi,

İnanmasam da masallara,

Dinliyorum, inandır beni

Pembe yalanlara,

Hasretim anne,sesine,

Susma, susma konuşsana,

Yüreğim acıyor anne,

Hadi geçsin öpsene.

Anne öpsem ellerinden,

Doya doya,

Çok üzdüm mü seni,

Söyler misin bana?

Hayatı öğrenirken

Bütün yaptıklarımla,

Affeder misin beni

Tüm hatalarımla,

Yüreğim acıyor anne,

Hadi geçsin öpsene.

Emine ÖZCAN