Gel… Ey beni bana bırakan sevgili; öyle yorgun öyle garip ki
biçare gönlüm bir bilsen… Alaca karanlıklarda gölgene hasret yığıldım gönül
sokağında. Bir adım atsan ezilecekken kimsesiz benliğim,uzat yüreğini uzat ki
tutayım. Yetimliğim seninle avunurken umutlarımı iliştirdim yağmurlara. Bir
yudumluk muhabbetine hasretim. Gülen yüzünü benden esirgeyip, güllere mi sundun
bilmem ki. Kokunu getirecek rüzgarlar , bekliyorum, gelecekler biliyorum. Gönül
sofranda umut kırıntılarına muhtaçken geldim kapına. Atma bakışlarımı
bakışlarınla dışarılara.Üşüyorum. Ne kadar kovsan da gidemiyorum. Peki ,sahte
gülüşlere mi bırakayım solgun yüzümü, kahpe bakışlara mı hapsedeyim benliğimi.
Seninle sensizliği yaşatma bana.Aşkının ateşinde çaresiz bedenim.Umut
ışıklarını görmeye muhtaç gözlerim biçare körler misali. Gel gel… Gel ki beni
benle azat et…
Emine ÖZCAN
Kayıtlar
