Kuş tüyü yastıklarda yatmak mı !

bir gecenin sabahını göremeyecek olmanın acısıyla

yalnızlığına da alışıyor insan varlığı olmayınca

kaderin ördüğü ağlara sarılıyorsun zamanla....

gözümden düşen düşene 

yüreğimden gidenleri saymıyorum bile

kendi kendimle başbaşayken hele

yarınları düşünüyorum mu sorma bir de!

kalkıp gidesim var ama nereye

içimden bir ses devir diyor şu masayı

kır at bardakları

sarhoşluğum olsun içmediğim akşamlarda

yıldızlarla helalleşiriz nasıl olsa,,,

sonra, sonra otur, otur oturduğun yerde diyen hain bir ses

vuruyor duvardan duvara

yalpalıyorum evin ortasında 

düştüm mü elvedalara...

sen de boşuna hevesleniyorsun canım benim

canın mıyım gerçekten senin

ya neyimsin, neyim olacaksın canımdan başka

bilmem ki, belki de, belki de neyse boşver

konuşma şuursuzca...

Canınsam canınımdır nasıl olsa...

Kapının gölgesi düşmüş yoluma

yolum uzun!

toparlanmak lazım haydi durma

durma ! Derle toparla sağı solu, 

düzelt yastıkları da...

zaman geçiyor;

her günden daha bir hızla...

Mehpare ÖĞÜT ŞENGÜL

2023-Mayıs

Continue reading

Share:

 Kalbimin bir yerinde, bir yerlerde

Acılara yol almış hatıralar 

Zamana ayak uyduramayan duygular

Kırık dökük eşyaların arasında

Sıkışmış çocukluğumun külleri var...

Kurtulamadığım, korktuğum, 

Gizlisi saklısı olmayan zamanın içinde

Geçmişin izleri var

Kokusunu ciğerlerimden atamadığım...

Çocukluğum...

Hayatımın bir döneminde bir yerlerde

Silinmeyen anıların eşliğinde 

Unuttuklarım, unutmaya çalıştıklarım

Göz göze, yan yana gelmekten kaçındıklarım

Kızgınlıklarım, hayal kırıklıklarım

Yaşamak isteyip de yaşayamadıklarım

En çok da çocukluğum,

Dönüşü olmasa da ayrıldıklarım...

Çocukluğum...

Mehpare ÖĞÜT ŞENGÜL

24 Ekim 2022

Continue reading

Share:

Hayal deme

Hiçbir şey için

Görmezden gelme

Yaşananlar için

Dünya geçer gider

Ölüm haktır

Yaşarken bilmek gerekir

Zaman bir andır…

Mehpare ÖĞÜT ŞENGÜL
2020

Continue reading

Share:

Kırılganız belki yaşadıklarımızdan

Umursadıklarımızdan,

Unutulduğumuzdan

Değmez insanlar için yas tuttuğumuzdan

Kaderin cilvesine ayak uyduruşumuzdan

İhanetin gölgesinde yattığımızdan

Ve bir zaman sonra her şeyi bırakışımızdan

Yaşamdan bıkışımızdan

Zamandan kaçışımızdan

İnan ki öyle dostum

İnan ki sadece yaşıyoruz

Yaşamak için sadece

Yaşar gibi yapıp

Sonra ölüyoruz…

Mehpare ÖĞÜT ŞENGÜL

11.05.2020

“Bana geldiler yine”

Continue reading

Share:

Geçiyor ömür

Tüketiyoruz tüm zamanı

Şakası yok mevsimlerin

Bilmem kaçıncı yaz

Önümüz sonbahar

Ardından kış

Diye diye

Bir sonra ki dönüme

Hazırlıyoruz kendimizi

Çıkarsak tabii !

Ölüm her an kapımızda

Oysa ki yaşamın rehaveti çökmüş üzerimize

Hiç gelmeyecekmiş,

Hiç gitmeyecekmiş gibi

Harcıyoruz tüm anları…

Belki de hayata bu kadar bağlanmamalı!

Mehpare ÖĞÜT ŞENGÜL

2019

Continue reading

Share:

Bekliyorum işte...

hayatın ne getireceklerini merak ede de

bıkmak mı yok canım, bazen, ara sıra ya da boş ver 

beklemek daha güzel...

zaman geçiyor

ömür geçiyor

bak bugün bir beyaz daha düşmüş saçlarımın arasına 

çektim kopardım 

aynada yüzüme baktım / yüzüm bana...

yüzümdeki çizgiler git gide belirginleşiyor diye düşündüm / içlendim

sonra sevindim tuhaf bir şekilde 

böyle de güzeldim...

sonra ellerime baktım / ellerim

ellerim güzeldi daha 

ellerimi hep sevdim...

sevindim bir kere daha...

ayaklarım, ayaklarım öksüz mü kalacaktı 

kaldırdım baktım onlara da uzun uzun 

ne çok dalga geçerdi küçükken dayım da;

“kızım, senin palete ihtiyacın yok” derdi hep

dayım geldi aklıma, doldu yine gözlerim

ahh ayaklarım... canım dayım....

bak yine burnumun direği sızladı anınca dayımı

ardından babam geldi aklıma durakladım...

koca bir sessizliğe gömüldüm o an

ahhh babam... canım atam...

ben seni sevmelere doyamadım...

Mehpare ÖĞÜT ŞENGÜL

Continue reading

Share:

Geçilmez denilen yerlerden geçtim

İçilmez denilen sulardan içtim

Dünyanın telaşını çok gördüm de

Yine yeniden yaşamayı seçtim…

Yürüdüğüm yollarda

Dostluklar biriktirdim

Kimine vefa

Kimine cefa

Kimini ise kadere ortak edip

Yoluma devam ettim…

Çoğu kez gücendim

Yanıldım,

Zamana verip derdimi

Kendimi kendimle bıraktım.

Söylediğim sözlerin

Düşündüğüm her şeyin

Sahibi bendim

Ben yaşadım

Ben aldandım.

Gördüğümü, bildiğimi unutup da

Hayatıma baktım…

Mehpare ÖĞÜT ŞENGÜL

13 Eylül 2018-09

Fotoğraf : Mehpare ÖĞÜT ŞENGÜL

Continue reading

Share:

Ne çok şeyden vazgeçiyoruz çoğu zaman... Bazen isteklerimizi bir kenara koyup önceliği olan konuya ağırlık verip isteğimiz olanı ise ikinci ve hatta üçüncü plana atıyoruz. Olmak zorunda değil ama oluyor işte. İmkanlar ve durumlar dahilinde, belki de hiçbir zaman gerçekleştirmemiz mümkün olmayacak olsa bile hayali ile yaşıyoruz ve bir gün diyerek geçiriyoruz tüm günlerimizi... Doğru mudur bu yaptıklarımız tartışılır ama bize verilen yaşam süremizinde belli bir sınırı var. Ha bugün, ha yarın, şundan sonra, bundan sonra derken geçiyor ömrümüz ve geçerken de hani o bir gün diyerek ötelediğimiz hayallerimiz de koyduğumuz yerde olduğu gibi devam ediyor beklemeye. Ve bizler de bir gün diye diye geçirirken günlerimizi saçlarımızda oluşan aklar, yüzümüzde oluşan kırışıklıklar, fiziksel kısıtlılıklar ve ruhumuzda oluşan yorgunluklar... gerçekleşmediği ve/veya gerçekleştirilemediği için şimdi tam da önümüzde bize hadi diye seslenirken, biz de ise ne o ilk günkü gibi heyecan ne de gerçekleştirecek olmanın vereceği mutluluk kalıyor geriye. Zaman değerlidirden yola çıkılarak aslında zamanı iyi kullanmak, elimizdeki imkanları ise azami olarak kendimiz için de ayırarak yapmaya çalışmak kanımca en güzeli olacaktır. Çünkü belli bir yaşa geldikten sonra içimizde o isteği gerçekleştirecek gücü ve isteği bulamayacağız belki de...

Ünlü Rus Yazar Lev Tolstoy'un da bir sözünde değindiği üzere  “Hayat ne gideni getirir, ne de kaybettiğin zamanı geri çevirir. Ya yaşaman gereken zamanı yaşayacaksın ya da yaşamadım diye ağlamayacaksın.”

Evet, ne kadar da doğru bir söz değil mi! Yaşaman gerekenleri ya zamanında halin vaktin yerinde iken yaşayacaksın ya da yaşayamadığın için sonra ki zamanlarda hayıflanmayacaksın. Çünkü zamanı geri döndürmek elimizde değil. Bugün, şu an - yarın ise başka bir gün. Yeni umutlara, yeni heyecanlara, başlangıçlara gebe... Dün belki yapamadın ama bugün mutlaka yapmaya çalış. Çünkü yarın herşey için geç olabilir. Bu yüzden ilk işin ne istediğine karar vermek, ne yapmak istediğini düşünmek ve ilk adımı atmak. Okumak mı istiyorsun ama yaşın da biraz geçmiş ve hatta evlenmişsin çoktan, baba bile olmuşsun, boyunca çocukların var. Olabilir, okumanın yaşı yok ki.. Ya sen evet evet sen, Ayşe, Fatma.. Sen, çalışıyorsun ama hayatından memnun değilsin, o hepimizde de var zaten. Sorun ne o halde. Çalışıyorsun, kazanıyorsun, sağlığında yerinde ise zamanını iyi değerlendir o zaman. Kurslara katıl, aktif ol, yaşamına değer kat, kat ki hayatın vereceği keyfi kendince yaşa ve çevrendekilere de yay bunu. Peki sen, sen neyi bekliyorsun! Ne istiyorsun, ne bekliyorsun daha... Yaşamak istediğini yaşamadan ölmek mi amacın yoksa çok şükür elimden geldiğince yaşadım, müsterihim demek mi kararın. Düşün bir kere! Bu yaşam senin ve sadece sen yaşıyorsun. Duygularına ve düşüncelerine yön veren sensin o yüzden yaşamınında dümeni sende. Ne tarafa kırarsan o tarafa gidersin. Önemli olan doğru kararı verip zamanını iyi değerlendirip yaşamını en iyi şekilde yaşayabilmen. Belki de yarını göremeyeceksin o yüzden gecikmeden, geciktirmeden kullan zamanını ve değerlendir sana değer katacak her şey için ve keyfine var yaşamın, yaşarken zamanında...

Mehpare ÖĞÜT ŞENGÜL

Deneme 

Continue reading

Share:

Bekliyorum işte...

hayatın ne getireceklerini merak ede de

bıkmak mı ! yok canım, bazen, ara sıra ya da boş ver

beklemek daha güzel...

zaman geçiyor

ömür geçiyor

bak bugün bir beyaz daha düşmüş saçlarımın arasına

çektim kopardım

aynada yüzüme baktım / yüzüm bana...

yüzümdeki çizgiler git gide belirginleşiyor diye düşündüm / içlendim

sonra sevindim tuhaf bir şekilde

böyle de güzeldim...

sonra ellerime baktım / ellerim

ellerim güzeldi daha

ellerimi hep sevdim...

sevindim bir kere daha...

ayaklarım, ayaklarım öksüz mü kalacaktı

kaldırdım baktım onlara da uzun uzun

ne çok dalga geçerdi küçükken dayım da;

• “kızım, senin palete ihtiyacın yok” derdi hep

dayım geldi aklıma, doldu yine gözlerim

ahh ayaklarım... canım dayım....

bak yine burnumun direği sızladı anınca dayımı

ardından babam geldi aklıma durakladım...

koca bir sessizliğe gömüldüm o an

ahhh babam... canım atam...

ben seni sevmelere doyamadım...

Mehpare ÖĞÜT

Continue reading

Share:

Şu dört duvar arasına sıkışıp kalmış ruhumu

Teslim edemiyorum hiç kimseye…

Oysa ki gitme telaşında bir yürek

Geç kaldım biliyorum sevdaların mevsimine

Olsun yine de…

Olsun belki de yakındır gelecek

Gelecek vardır bir yerlerden

Kim bilir…

Kim bilir hangi kentten

Hangi sevda çıkacak yolumun üzerine.

Sevdanın hangi rengini tanıyacağım

Hangi ellerde ısınacağım

Kimin omzunda sabahlayıp

Hangi gözlerden seyredeceğim dünyayı

Ve hangi şarkının melodisi olacağım

Kim bilir…

Belki de;

Yaralı bir yüreği avutacağım son deminde

Belki masallardaki kuşların adına ben yazacağım bu hikayeyi de

Kara kışa teslim olacağım ya da baharı müjdeleyeceğim bir yüreğe

Belki, belki de bir düşünce sadece

Belki de güzel bir rüyadır gördüğüm uyumadan önce

Ya da boş ver, her neyse…

Mehpare ÖĞÜT

2013

Continue reading

Share:

Ben kışları anlatırım, gözlerin baharları

Beyhude telaşlarımda kalır geçmiş

Ben yalnızlıkları susarım, sen eğdirirsin önünde sultanları

Sultanlar eğilince de bilesin, unutmazlar saltanatını

Güç bela düştüğüm yollarda kaldırırım önümden tüm unutulanları

Ben senin bildiğin gemilerden değilim

Rüzgarında devrilirim de bir dalgalarında boğuşurken kendimi bilirim

Issızlığım, çevremi kuşatsa da haykırıyorum denizi

İdam sehpasına giderken gocunmam ben, ölüm bir kar tanesi

Cellâdımsın diplere inmekten korkmam

Tarihim seni kovalamaktan örülü

Senin rengini başka bir renkle bozmam

Gözümde bir yaştır sonsuzluk evrenine dökülen

Binlerce yılın sürgünlük ıstırabını çıkarma benden

Hayatımı küçümseyen gözlerini uzak tut

Bir korkudur bakışların, müebbet zamanları tüketen

Bir gülün içimde devinen dikenisin, içimde yüzyılların çilesi gömülü

Lügâtimde seni anlatmaya yer yok

Saçların rüzgarıma tâ ezelden asılı

Zindandan çıktı hüznüm, yeryüzünde bana ayrılacak bir mutluluk kafesi yok

Müphem yolculuklardan artık çekil bana

Benim taşım, senin toprağına yazılı

Bir devran dönüyor başımda artık yeter

Bir servi olup göğe uzanıyor bıraktığın keder

Bir kül kaldırıyorsun ey içinde gülü barındıran

Tozumu bile kaldırdın, yollarımda ayaklarım tükendi

Ruhumda bir katılık yerleşti, boz bulanık ötelerden yani senden kalan

Yenilgiler koydun geri dönülmez ülkeme

Hayallerim bir hülyanın karanlık kıyılarına vurdu

Ateşi elinde tutan bir adam dedi

Kuzeydir aradığın yer buzlar orayı terketti

Bezirganlara yerini sormak hercai bir çaba

Sadâkat, iflas eden hücrelerimi uyandırdı

Omzumda mevsimlerle yürüyorum,

Beni ne güneşler ve yağmurlar terketti

Önüme bakmıyorum gözlerim havada ebedi ufku arıyorum

Hep vardır bir gözü değen

Sahile vuran balıklar hududunu unutsa da

Tek O unutmaz

Esrârengiz ve yorgun kelimeleri ayağa kaldıran, ayân eden

Hasan TOMUK

Continue reading

Share:

Her şeyi düzeltebilirmişiz gibi geliyor değil mi? Bütün küslükleri bir gün bitirebilir, bütün gönülleri şak diye alabilir, bütün ertelenmiş dostlukları bir gün ''hadi'' deyip gerçekleştirebiliriz sanıyoruz değil mi? Nasılsa daha zaman var. Nasılsa daha bir ömür yaşayacağız. Nasılsa dünya küçük...

Nasılsa bir yerde karşılaşırız. Oluru varsa tesadüfler yaratır zaten öyle değil mi? Nedir ki acelemiz? Derken...

Ölüm giriverir araya. Bütün planları bozar. Barışmadan, dost olmadan gidiverir o... Baka kalırsın. Elinde bir sürü kelime. Bir dakika dersin. Benim daha sahnem bile gelmedi, nereye?... Kalp kırdıysan bir özür bile dilemediğine yanarsın, kalbin kırıksa bir sitem edemediğine... Öyle kalırsın. ''Neden daha önce gidemedim ona da şu gönlümü al da dost olalım artık demedim'' dersin. Birden fark edersin ki, meğer o kadar zamanımız yokmuş. Meğer bir ömür daha yaşayamayacakmışız. Meğer yolun sonuna gelmişiz...

Ertelemek.. Ah ne feci bir şey. Bu gün değil yarın.. Yarın değil öbür gün... Bu ay değil öbür ay... Sonraki bayram... Belki seneye... Doğru değilmiş. Yapmamak gerekirmiş... Bu gün bir kez daha öğrendim ki, biriyle dost olmak istiyorsan hemen olman gerekiyormuş... Acele etmek gerekiyormuş. Hiç vakit kaybetmemek gerekiyormuş...

Kalbini kıran özür dilemiyorsa dilemesin. Sen istiyorsan dostluğun devam etmesini, o zaman git ona... Konuş onunla... Zaman hızla akıp gidiyor. Bir geri sayım var. Kalan zamanı bizim görmediğimiz bir geri sayım... Tık tık akıyor zaman...

Çok fazla işimize kaptırıyoruz kendimizi. Çok fazla kendimize kaptırıyoruz kendimizi. Çok fazla elimizdeki mutluluklara kaptırıyoruz kendimizi. Çok fazla endişemiz, korkumuz var. Çok fazla gururumuzun esiriyiz. Çok fazla gurur etrafında dönüyoruz. Çok fazla ''asla'' larımız, çok fazla ''hiç'' lerimiz ve çok fazla ''katiyen'' lerimiz var. Çok fazla tükürdüğümüzü yalayalım mı, yalamayalım mı hesabı yapıyoruz...

Çok fazla vazgeçiyoruz. Çok fazla düşünce okumaya çalışıyoruz. Çok fazla okuyamadığımız düşüncelerin yerine kuruntu kuruyoruz. Çok fazla sinirleniyor, çok fazla kin bağlıyoruz... Çok çok çok fazla. Her şeyden çok fazlamız var. Safrayı o kadar basmışız ki gemi hiç hareket etmiyor artık. Gidemiyor. Duruyor öyle orta yerde. Yalan hepsi yalan bunların.

Ölüm var işte..

O yüzden...

Acele etmeli...

Ölüm var..

Yakında veya uzakta...

Ama var işte..

Alıntı

Continue reading

Share:

Hemen her gün kendi kendime, adını "zaman içinde" koyduğum bir oyun oynarım. O anda canımı sıkan konu her ne ise,ısrarla bunun önemli olduğuna inanına hatasını yaptığım için bu oyunu uydurdum. Oyunu oynamak için yapacağınız tek şey,şu anda canınızı sıkan durum her ne ise, bunun şimdi değil, bundan bir yıl sonra olduğunu hayal etmek. Sonra kendinize sorun: "Bu durum gerçekten de benim bunu algıladığım kadar önemli mi?" Binde bir ihtimalle öyle olabilir, ama çoğu zaman hiç o kadar önemli değildir. Eşinizle, çocuğunuzla, ya da, patronunuzla bir tartışma olsun, kaçırılmış bir fırsat, kaybedilmiş bir cüzdan, işinizle ilgili bir projenin fos çıkması, bileğinizin burkulması gibi soranlar olsun, büyük ihtimalle bir yıl sonra bunlar umurunuzda bile olmayacaktır. Yaşamınızı hiç etkilemeyen küçük bir ayrıntı olmaktan öteye geçmeyecektir. Her ne kadar bu kolay oyun bütün sorunlarınızı çözmeyecekse de, size ihtiyacınız olan görüş açısını kazandırır. Eskiden çok fazla ciddiye aldığım birçok şeye şimdi baktığım zaman gülmeden edemiyorum. Artık enerjimi öfke ve sözde sorunun altında ezilerek tüketmektense, bunu karıma ve çocuklarıma ayırıyorum. Yaratıcı düşünmek için gücüm oluyor.

Richard CARLSON

“Ufak Şeyleri Dert Etmeyin” Adlı Kitabından…

Continue reading

Share: